Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 2017

Όταν η πολιτική γίνεται επάγγελμα

Του Δημήτρη Νίκογλου 

Επάγγελμα είναι αυτό το κάτι που σου προσφέρει τα απαραίτητα που χρειάζεσαι στην ζωή σου για τον βιοπορισμό και την καθημερινότητα αυτής..

Με αυτόν τον συλλογισμό, πως να χαρακτηρίσω τον πολιτικό εκείνον που τελείωσε την ιατρική και δεν έχει ασκήσει ποτέ του το επάγγελμα ως ιατρός;
Πως να χαρακτηρίσω τον πολιτικό εκείνον που τελείωσε την νομική, και αντί να βρίσκεται στα έδρανα των δικαστηρίων βρίσκεται στα έδρανα της βουλής;
Και αναφέρομαι φυσικά στους πολιτικούς εκείνους που συνειδητά απέχουν από τα επαγγελματικά καθήκοντα της ειδικότητάς τους,  και αυτό, " λόγο των ανειλημμένων πολιτικών τους υποχρεώσεων των οποίων έχουν καλεστεί πολλάκις να βγάλουν εις πέρας".. 

Με απλά λόγια θα τους χαρακτήριζα επαγγελματίες πολιτικούς, με την θέλησή τους και όχι παρά την θέλησή τους, κατά συρροή και ως είθισται με πλήρη συνείδηση. Δεν έχω άλλον τίτλο να τους δώσω  τους κυρίους  αυτούς  παρά μόνο αυτόν του επαγγελματία πολιτικού, διότι ο τίτλος του πολιτικού τους εξιτάρεικαθώς επίσης και το κύρος, το χρήμα, η αποδοχή του κόσμου και άλλα πολλά κοσμικά που είναι στα θέλω τους..

Επαγγελματίες πολιτικοί είναι η κατηγορία εκείνη των ανθρώπων οι οποίοι "δεν μπορούν χωρίς καρέκλα",  είναι εκείνοι που θα κάνουν τα πάντα για να είναι στο προσκήνιο, στο γυαλί, στην επικαιρότητα και στην  καθημερινότητά μας γενικότερα.
Αυτό το λειτούργημα όπως θέλουν να λένε την ενασχόλησή τους με την πολιτική δεν μπόρεσα ποτέ να το καταλάβω, και πως να το καταλάβω άλλωστε όταν το λειτούργημα αυτό τους αποφέρει περί τα 7000 με 8000 ευρώ μηνιαίες αποδοχές. 

Λειτούργημα για μένα είναι η αμισθί προσφορά και όχι η υψηλά και μετά προνομίων αμειβόμενη εργασία.  

Πολιτική είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας κάποιων ανθρώπων για την επίτευξη στόχων που καλούνται να φέρουν εις πέρας, πάντα για το καλό των πολιτών και της κοινωνίας , και κατ' επέκταση με τις επιλογές τους να προδιαγράφουν  την ομαλή λειτουργία του Κράτους του οποίου διαμένουν ..
Πολιτική φίλοι μου δεν είναι τα γυαλιστερά κοστούμια και  οι μεταξωτές γραβάτες, πολιτική είναι ή θα πρέπει να είναι ο ζήλος εκείνος της προσφοράς για το ότι καλύτερο των συνανθρώπων μας που έχουν την ανάγκη μας και όχι αυτών που έχουμε εμείς την ανάγκη ως πολιτικοί για την επανεκλογή μας .

Δεν θα μπορούσα να παραλείψω, και θα ήθελα να αναφερθώ εδώ και στην μερίδα των πολιτικών εκείνων που πραγματικά με ανιδιοτέλεια και ήθος, με αυτοθυσία και αυταπάρνηση επιτελούν έργο θεάρεστο, και καταθέτουν ψυχή και σώμα για τον λαό του οποίου ορκίστηκαν να υπηρετούν. Όταν αυτοί οι πολιτικοί από μειοψηφία γίνουν η πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, ίσως τότε δούμε και τον ήλιο να ανατέλλει με τα χρώματα της αισιοδοξίας, της αισιοδοξίας που την έχουμε τόσο ανάγκη...!

Κλείνοντας τον συλλογισμό μου θα ήθελα να σας πω πως, και οι πολιτικοί είναι άνθρωποι σαν και εμάς στα πρώτα τους βήματα τουλάχιστον όταν πρώτο εκλέγονται και είναι νεοεισερχόμενοι στην πολιτική, απλά η πορεία τους στην πολιτική και τα πολλαπλά τους προνόμια ίσως να είναι αυτά που τους κάνουν πολλές φορές αδίστακτους και επικίνδυνους.

Blogger Dimitris Nikogloy 





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το 2032 και η σύγκλιση με την Ευρώπη

Πριν από 30 χρόνια ξεκινούσε η μεγάλη πορεία της σύγκλισής μας με την Ευρώπη, που κορυφώθηκε με την ένταξή μας στο κοινό νόμισμα και σηματοδ...